پیش رفتن در مسیر پر پیچ و خم مبارزه، تبلیغ و تحصیل، بدون یک یار همراه، تقریبا غیرممکن بود. خداوند این نعمت را به سیدعلی عطا کرد. خانم خجسته در رابطه با آن دوران می‌گوید: «خودم را برای تمام مشکلات ممکن آماده کرده بودم. هرگز درباره‌ی هیچ چیز لب به شکوه نگشودم. فکر می‌کنم بزرگ‌ترین نقش من حفظ آرامش در خانه بود، طوری که ایشان بتوانند با خیال راحت به کارشان ادامه دهند.» سیدعلی درباره‌ی همسرش می‌گوید: «با آنکه خانه‌ی ما بارها مورد یورش دژخیمان واقع شد، و با آنکه من بارها در برابر او بازداشت شدم، و حتی نیمه شب که برای دستگیری من به خانه‌ی ما ریختند و مورد ضرب و جرح واقع شدم، به‌رغم همه‌ی این‌ها هیچ‌گاه ترس، ضعف یا افسردگی در او ندیدم. با روحیه‌ای عالی و قوی در زندان به ملاقات من می‌آمد. هرگز نشد وقتی من در زندان بودم، خبر ناراحت‌کننده‌ای به من بدهد.»
--------------------------------------------------------------------------
خانه انقلاب اسلامی | www.enghelab.ir