به جای شریان کیستیک منفرد "کلاسیک" که معمولاً از شریان کبدی راست منشأ می‌گیرد، گاهی دو شریان کیستیک مجزا به کیسه صفرا خون‌رسانی می‌کنند. این دوگانگی می‌تواند به چندین شکل ظاهر شود. هر دو شریان ممکن است از شریان کبدی راست منشأ گرفته و به طور جداگانه برای رسیدن به کیسه صفرا منشعب شوند، که گاهی اوقات به عنوان شریان‌های کیستیک "موازی" نامیده می‌شوند. نوع دیگر شامل یک شریان کیستیک است که از شریان کبدی راست منشأ می‌گیرد و دومی از منبع متفاوتی مانند شریان گاسترودئودنال، شریان کبدی مشترک یا حتی، هرچند به ندرت، شریان مزانتریک فوقانی. نقطه ورود به خود کیسه صفرا نیز می‌تواند متفاوت باشد. هر دو ممکن است وارد مثلث کالوت شوند، یا یکی ممکن است مستقیماً وارد بدنه کیسه صفرا شود و به طور کلی از مثلث اجتناب کند.

اهمیت بالینی این تغییرات آناتومیکی در درجه اول جراحی است. در طول کوله‌سیستکتومی، به ویژه کوله‌سیستکتومی لاپاراسکوپی، عدم شناسایی و لیگاسیون کافی هر دو شریان کیستیک می‌تواند منجر به خونریزی مشکل‌ساز، آسیب احتمالی مجرای صفراوی به دلیل شناسایی نادرست ساختارها در میان خونریزی، و حتی تبدیل به یک عمل جراحی باز شود. تصویربرداری قبل از عمل، مانند آنژیوگرافی CT یا آنژیوگرافی MR، گاهی اوقات می‌تواند شریان‌های کیستیک دوتایی را شناسایی کند و به جراح اجازه دهد تا بر این اساس برنامه‌ریزی کند. با این حال، این روش‌های تصویربرداری همیشه قطعی نیستند، و آگاهی حین عمل و تشریح دقیق برای کوله‌سیستکتومی ایمن و موفق در بیماران مبتلا به این تغییرات آناتومیکی بسیار مهم است. درک کامل این تغییرات و نحوه احتمالی بروز آنها برای هر جراحی که جراحی کیسه صفرا انجام می‌دهد، بسیار مهم است.