گزارش تغییر به روایت یک جوجه اردک زشت که تا 20 شهریور در پردیس هنر اصفهان به روی صحنه می‌رود، یک نمایشِ تکاملی از گُفتمانِ اِروتیک با لحنی بزرگسالانه است که بعضاً شوخی‌های دراماتیک آن در ژانر کودک تفسیر می‌شود. احسان جانمی به عنوان نویسنده و کارگردانِ این نمایش نباید به این موضوع که مثلاً این اثر 116 پروژه‌ی فلان گروه است، تأکید و افتخار کند. تعداد پروژه‌ی گروه می‌تواند کمّیتِ آن شناخته شود امّا در کیفیتِ آثار هیچ نقشی ندارد. کارگردانیِ این پروژه یک کنترلِ خوب از فرد می‌رساند. بازی‌گرفتن‌ها، داستان‌گو بودن و حرکت در فضا از نقاطِ برجسته‌ی کار است. موسیقیِ اثر به باورِ من اصلاً به متن ربطی ندارد. موسیقی جای دیگری زده می‌شود و داستان چیزِ دیگری در حال گفتن است. مسئله‌ی اصلیِ من با دیالوگ‌های «گزارش تغییر به روایت یک جوجه اردک زشت» است. این‌که بگوییم آن پرنده آن‌قدر بزرگ شد که نتونستی بخوری‌اش نه تونستی بگیریش کجای یک اثر کمدی است؟ این لحنِ اِروتیک بیشتر ذهن‌های از پیش آماده‌ی بزرگسالان را قلقلک می‌دهد و هیچ ربطی به تئاترِ کودکانه ندارد. تفاوت دارد لبخند بر لبِ کودکی نشاندن با خندیدن او از خنده‌ی دیگران و...
متن کامل را در روزنامه‌ی اینترنتی برداشت بلند بخوانید.
https://longtake.ir/?p=24739