تشریح با ورود به رباط پارس فلاسیدا شروع می شود و از حفظ شاخه کبدی عصب واگ اطمینان حاصل می شود. رابط بین رباط فرنوازوفاژیال راست و قشر راست برای دسترسی به مدیاستن تقسیم می شود و امکان تشریح بیشتر در امتداد جنبه قدامی crus را فراهم می کند. دستگاه های انرژی در این مرحله به ندرت مورد استفاده قرار می گیرند و اکثر تشریح ها از راست به چپ به طور مستقیم با استفاده از دو گیره اتروماتیک انجام می شود. تشریح مری محیطی با یک پنجره خلفی ایجاد شده در پایه کرورا تکمیل می شود که از آن یک درن پنروز عبور داده شده و محکم می شود. اطراف محل اتصال معده به مری سپس پد چربی معده ازوفاژیال برای قرار گرفتن بهتر در معرض فیبرهای عضلانی طولی اسفنکتر تحتانی مری (LES) تقسیم می شود، در حالی که عصب واگ قدامی به دقت شناسایی و حفظ می شود. درن پنروز به متقابل شدن و قرار گرفتن در معرض سطح قدامی مری کمک می‌کند و در صورت لزوم برش مدیاستن را گسترش می‌دهد. سه تکنیک برای تقسیم مؤثر فیبرهای عضلانی دایره‌ای استفاده می‌شود: روش پارگی عضلانی از نوک به نوک، که در آن فیبرهای عضلانی گرفته می‌شوند و شکستگی کنترل شده با گیره های اتروماتیک انجام می شود. دستگاه آب بندی عروق لاپاروسکوپی برای هموستاز در حین تشریح و تقسیم الیاف. و الکتروکوتر قلاب، که شامل بلند کردن فیبرهای عضلانی دور از زیر مخاط و در عین حال اعمال انفجارهای کوتاه انرژی است. با این حال، این روش سوم به دلیل خطر آسیب حرارتی به زیر مخاط کمتر ارجحیت دارد. پس از شکافتن فیبرهای عضلانی طولی، فیبرهای دایره ای به تدریج با استفاده از کالبد شکافی تیز و بلانت تقسیم می شوند. میوتومی نزدیک به 5 تا 7 سانتی‌متر از محل اتصال معده به مری ادامه می‌یابد و 2 تا 3 سانتی‌متر روی کاردیای معده امتداد می‌یابد و به طور مشابه فیبرهای زنجیر متقاطع را تقسیم می‌کند. اگر مشکوک به آشالازی نوع III باشد، میوتومی طولانی تری ممکن است انجام شود. آندوسکوپی و ترانس ایلومینیشن می تواند نقایص مخاطی را نشان دهد و یک آزمایش نشت جایگزین با استفاده از متیلن بلو رقیق شده در سالین می تواند نواحی زیر مخاطی نازک شده را شناسایی کند. اگر نقصی پیدا شود، عمدتاً با بخیه های قابل جذب ظریف (3-0 یا 4-0) ترمیم می شود که اغلب با فوندوپلیکاسیون Dor برای پشتیبانی از ترمیم تکمیل می شود.