اجسام سست صفاقی، که به عنوان موش‌های صفاقی نیز شناخته می‌شوند، قطعات کلسیفیه شده بافت نکروزه هستند که در حفره صفاقی یافت می‌شوند. آنها معمولاً بدون علامت و کوچک هستند و اندازه آنها از 0.5 تا 2.5 سانتی متر متغیر است، اما به ندرت ممکن است تا 5 تا 10 سانتی متر نیز برسند. این توده‌های شناور آزاد نتیجه پیچ خوردگی، انفارکتوس یا جدا شدن زائده‌های اپی پلوئیک هستند که در نهایت فیبروتیک می‌شوند. آنها بسیار نادر هستند و معمولاً به صورت اجسام کوچک، سفید یا خاکستری کم رنگ، تخم مرغی شکل با سطح صاف و براق ظاهر می‌شوند.