آشالازی شناخته شده ترین بیماری حرکتی مری است که برای اولین بار حدود 300 سال پیش با عنوان کاردیواسپاسم تعریف شد. آشالازی بیماری نادری با بروز یک در 100 هزار نفر در کشورهای اروپایی و آمریکاست. این بیماری زنان و مردان را یکسان گرفتار می کند و اگرچه در هر سنی دیده می شود ولی معمولا بالغین 25 تا 60 ساله را مبتلا می کند و چون بیماری مزمنی است میزان شیوع آن بر بروز آن پیشی می گیرد. با توجه به این که ضایعه عصبی ایجاد شده در بیماری آشالازی، غیرقابل برگشت است ، درمان صرفا در جهت جلوگیری از عوارض آن است.

اختلال ایجاد شده در این بیماری عدم تخلیه کامل مری است. در نتیجه راه موثر غلبه بر کاهش فشار اسفنکتر تحتانی از طریق ایجاد ضعف و پارگی در عضلات این قسمت است. بعلاوه درمان می تواند از ایجاد عوارضی مانند سرطان مری جلوگیری کند.

چهار روش درمانی اصلی برای آشالازی وجود دارد که شامل درمان دارویی، تزریق سم بوتولینوم، اتانول آمین اولئات، دیلاتاسیون پنوماتیک و کاردیومیوتومی است که تمامی آنها در جهت کاهش فشار اسفنکتر و بهبود تخلیه مری هستند.