فتق هیاتال پاراازوفاژیال نوع II با فتق فوندوس معده به داخل مدیاستینوم مشخص می‌شود، در حالی که محل اتصال معده به مری نسبتاً ثابت و در زیر دیافراگم باقی می‌ماند. برخلاف فتق‌های لغزنده، علائم ریفلاکس ممکن است حداقل باشد و اهمیت بالینی آن در خطر ولولوس، گیر افتادن و strangulation است. ترمیم جراحی بر تشریح دقیق مدیاستینوم برای کاهش کامل معده فتق یافته و بسیج مری متمرکز است. بسیج کافی مری برای دستیابی به حداقل 2 تا 3 سانتی متر مری داخل شکمی بدون کشش ضروری است. برداشتن کامل کیسه فتق و حفظ دقیق تنه واگ کلیدی‌ترین مراحل فنی هستند. بستن هیاتال با کروروپلاستی مطمئن، آناتومی دیافراگم را بازیابی می‌کند و از عود جلوگیری می‌کند. فوندوپلیکاسیون، در صورت انجام، فقط باید پس از تأیید طول مری و هندسه هیاتال به درستی برقرار شده باشد، انجام شود.