فیستول وزیکورکتال یکی از مخرب‌ترین عوارض بعد از عمل جراحی پروستاتکتومی رادیکال است. درمان قطعی به دلیل عوارض و عود دشوار است. روش‌های جراحی و غیرجراحی مختلفی شرح داده شده‌اند که هر کدام درجه‌های مختلفی از موفقیت و خطرات مرتبط را دارند. مدیریت محافظه‌کارانه، از جمله تخلیه مثانه و استراحت روده، ممکن است در ابتدا برای ایجاد امکان بسته شدن خودبه‌خودی در نظر گرفته شود، به ویژه در مواردی که فیستول‌های کوچک و علائم حداقلی وجود دارد. با این حال، این رویکرد اغلب در دستیابی به بسته شدن قطعی ناموفق است. مداخلات جراحی از ترمیم موضعی فیستول با قرار دادن بافت تا روش‌های بازسازی پیچیده‌تر شامل استفاده از فلپ‌های بافتی عروقی شده مانند فلپ‌های گراسیلیس یا اومنتال برای بهبود ترمیم بافت و کاهش خطر عود متغیر است. تکنیک‌های لاپاراسکوپی به کمک ربات نیز به عنوان یک جایگزین کم تهاجمی برای ترمیم فیستول وزیکورکتال ظاهر شده‌اند که مزایای بالقوه‌ای مانند کاهش خونریزی، اقامت کوتاه‌تر در بیمارستان و بهبود زیبایی را ارائه می‌دهد. با وجود پیشرفت‌ها در تکنیک‌های جراحی، مدیریت فیستول وزیکورکتال همچنان چالش‌برانگیز است و یک رویکرد چند رشته‌ای شامل متخصصان اورولوژی، جراحان کولورکتال و رادیولوژیست‌ها برای نتایج بهینه بیمار بسیار مهم است.