در موارد آپاندیسیت گانگرنی حاد که در آن قاعده آپاندیس به شدت ملتهب یا شکننده است، استفاده از استپلر خطی اندوسکوپی مزایای فنی خاصی را ارائه می‌دهد. استپلرها یک خط منگنه یکنواخت و تقویت‌شده ایجاد می‌کنند که می‌تواند قطر وسیع‌تری را شامل شود و بافت سالم‌تری از سکوم را فراتر از قاعده ملتهب در بر بگیرد، در نتیجه خطر تئوری نشت از محل قطع آپاندیس را که با کلیپس یا گره زدن به بافت ضعیف‌شده مرتبط است، کاهش می‌دهد و برای حفظ انسداد به یکپارچگی بافت در لبه برش تکیه نمی‌کند. مقالات علمی، استپلرها را به دلیل این توانایی در آب‌بندی مطمئن پایه‌های پهن یا ملتهب، به‌ویژه در آپاندیسیت‌های پیچیده مفید می‌دانند و به‌طور کلی استقرار آنها در میدان لاپاراسکوپی بدون نیاز به مهارت‌های گسترده گره‌زدن، ساده است. اگرچه کلیپس‌ها و لیگاتورهای پلیمری در بسیاری از موارد غیرپیچیده ایمن و مؤثر هستند، اما کاربرد آنها به اندازه پایه و کیفیت بافت محدود می‌شود و ممکن است زمانی که کنده آپاندیس به طور آشکار ملتهب یا گانگرنی است، ایده‌آل نباشند. اکثر مطالعات تطبیقی هیچ تفاوت معناداری در میزان عوارض کلی بین استپلرها، کلیپس‌ها و حلقه‌ها در آپاندکتومی‌های معمول نشان نمی‌دهند، اما استپلرها به دلیل اینکه امکان برش از طریق بافت سالم را فراهم می‌کنند و مدیریت کنده را در شرایط نامساعد ساده می‌کنند، همچنان یک گزینه مطلوب در موارد دشوار و ملتهب هستند. این با داده‌ها و تعصب بالینی شما مطابقت دارد که استفاده از استپلر خطر پوسته‌پوسته شدن را به حداقل می‌رساند و در زمانی که قاعده آپاندیس ملتهب است، یک انسداد ایمن ایجاد می‌کند و از استفاده ترجیحی آن در موارد پیچیده و گانگرنی حمایت می‌کند.