جراحی لاپاراسکوپیک کیسه صفرا یکی از روش‌های متداول در جراحی‌های گوارشی است، اما با خطر عوارض خونریزی ناشی از آسیب‌های عروقی همراه است که می‌تواند منجر به مشکلات قابل توجه و مرگ و میر شود. این خطر به‌ویژه در موارد خونریزی شدید مشهود است، جایی که کنترل آن برای جراحان بی‌تجربه می‌تواند به چالشی تکنیکی تبدیل شود. خونریزی شریانی غیرقابل کنترل در حین این روش نگران‌کننده است و می‌تواند خطر آسیب به مجرای صفراوی را نیز افزایش دهد، که بنابراین شناسایی دقیق آناتومی شریان کیستیک از اهمیت بالایی برخوردار است. تحقیقات نشان می‌دهد که شریان کیستیک "عادی" تنها در 72٪ از بیماران تحت این جراحی وجود دارد. تغییرات آناتومیکی که بیشتر در طی جراحی‌های لاپاراسکوپیک مشاهده می‌شود شامل دوبرابر شدن شریان کیستیک در 22٪ از موارد و مواردی است که شریانی در پایین مجرای کیستیک قرار دارد که در 6٪ از بیماران رخ می‌دهد. علاوه بر این، شاخه‌های کوچک شریان کیستیک که می‌توان آن‌ها را شریان‌های کالت نامید، مجرای کیستیک را تأمین کرده و پتانسیل ایجاد خونریزی قابل توجهی را در حین جداسازی لاپاراسکوپیک در مثلث کبدی-صفراوی دارند. این موضوع اهمیت آشنایی دقیق با آناتومی را در کاهش عوارض در حین جراحی لاپاراسکوپیک کیسه صفرا تأکید می‌کند.