ترمیم فتق مغبنی از زمان شرح تکنیک باسینی، تغییرات متعددی را تجربه کرده است. تکنیک‌های مختلف شرح داده شده، با هدف بهبود نتیجه، به ویژه میزان عود، انجام می‌شوند. عامل اصلی شناسایی شده به عنوان علت عود در اکثر این روش‌های ترمیم، فرسودگی و پارگی الیاف رباط مغبنی به دلیل میزان قابل توجه کشش مرتبط با آنها است. تکنیک بخیه زدن که برای اولین بار توسط آبراهامسون معرفی شد و توسط مولونی رایج شد، به عنوان یک روش نسبتاً بدون تنش از طریق بافت مبتنی بر ترمیم در نظر گرفته می‌شود. این روش شامل تقریب رباط مغبنی به تاندون مشترک با نایلون تک رشته‌ای است که از توبرکل پوبیس تا حلقه داخلی و برگشت به توبرکل پوبیس شروع می‌شود، بدون اینکه به زور بافت‌ها را با بخیه‌ها به هم نزدیک کند و یک بافت در دیواره خلفی کانال مغبنی ایجاد کند.